Przygotowania do obchodów święta Dziadów -
RKP
(2008),
Pęcice
.
Zaduszki -
polski
współczesny odpowiednik pogańskiego święta
Dziadów
. Przypada ono
2 listopada
, po dniu
Wszystkich Świętych
.
Tego dnia ludzie wspominają wszystkich, którzy odeszli z tego świata,
polscy katolicy
modlą się za wszystkich wiernych zmarłych, których
dusze
według ich wiary przebywają teraz w
czyśćcu
.
Rodzimowiercy słowiańscy
odprawiają
Dziady
za
Wele
, które z różnych przyczyn nie mogą odnaleźć drogi do
Nawii
.
Obecnie groby odwiedza się raczej w dzień Wszystkich Świętych, który jest
dniem wolnym od pracy
[1]..
Zwyczaje
W Zaduszki odwiedza się cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczy się w
mszach
, modląc się w intencji zmarłych. Tego dnia istnieje tradycja zapalania świeczek czy
zniczy
na
grobach
zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o tychże zmarłych. Tradycja stawiania zniczy na grobach wywodzi się z dawnego pogańskiego zwyczaju rozpalania ognisk na mogiłach, wierzono bowiem, że ogrzeją one błąkające się po ziemi dusze.
Dawniej zwyczaj zakazywał tego dnia wykonywania niektórych czynności, aby nie skaleczyć, nie rozgnieść czy w inny sposób nie znieważyć odwiedzającej dom duszy. Zakazane było: klepanie
masła
, deptanie
kapusty
,
maglowanie
,
przędzenie
i
tkanie
, cięcie
sieczki
, wylewanie pomyj i spluwanie.
Inne oryginalne kulturowo sposoby obchodzenia tego święta to m.in. anglosaski
Halloween
(przypadające
31 października
) i meksykański
Dzień Zmarłych
(
hiszp.
: Día de los Muertos).
Historia w kościele katolickim
Obchody Dnia Zadusznego zapoczątkował w chrześcijaństwie w roku
998
św. Odilon
,
opat
z
Cluny
, jako przeciwwagę dla pogańskich obrządków czczących zmarłych. Na dzień modłów za dusze zmarłych — stąd nazwa „Zaduszki” — wyznaczył pierwszy dzień po
Wszystkich Świętych
. W
XIII wieku
ta tradycja rozpowszechniła się w całym
Kościele katolickim
. W
XIV wieku
zaczęto urządzać procesje na cmentarz do czterech stacji. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza.
W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w
XII wieku
, a z końcem
XV wieku
była znana w całym kraju. W
1915
roku, papież
Benedykt XV
, na prośbę opata benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy msze: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji papieża.
W
polskim Kościele katolickim
Dzień Zaduszny ma rangę
wspomnienia obowiązkowego
, jako wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych.
Zobacz też
Przypisy
Źródła